حرز برای دفع غم و رهایی از اندوه و سختی های بزرگ

حرز برای دفع غم و رهایی از اندوه و سختی های بزرگ

در یکی دیگر از پست ها و مطالب سایت ملکوت 786 به شما عزیزان حرز برای دفع غم و رهایی از اندوه و سختی های بزرگ را می آموزیم که باعث می شود اگر درگیر مشکلات شده اید این حرز را می توان مدام در طول روز خواند که ان شاء الله از گرفتاری ها عبور می کنید.

حرز برای دفع غم و رهایی از اندوه و سختی های بزرگ,حرز دفع جن,حرز برای دفع جن,حرز امام جواد برای دفع جن,بهترین حرز برای دفع جن,حرز دفع همزاد,حرز دفع دشمن,حرز برای دفع دشمن,حرز دفع بلا,حرز برای دفع بلا,حرز برای دفع سحر,حرز دفع ترس,حرز دفع شیاطین

حرز برای دفع غم و رهایی از اندوه و سختی های بزرگ

علی بن (محمد بن علی بن علی بن) عبدالصمد – عموی پدرش، ابوجعفر محمد بن علی بن عبدالصمد – ابو عبدالله جعفر بن محمد بن احمد بن عباس دوریستی – پدرش – ابوجعفر محمد بن علی ابن حسین بن موسی بن بابویه فقیه قمی
(و نیز، همو -) پدر بزرگش (علی بن علی بن عبدالصمد) – پدرش، فقیه ابوالحسن علی بن الصمد – ابو جعفر محمد بن ابراهیم (ابن؟) نبال(822) کاشانی ساکن مشهد – شیخ ابو جعفر (بن بابویه، صدوق) – پدرش – استادانش – محمد بن عبدالله اسکندری:
من از ندیمان و نزدیکان و راز داران منصور (دوانیقی) بودم. یک روز بر او وارد شدم. دیدم غمگین است. گفتم: چرا پیشوای مومنان در اندیشه است؟
گفت: محمد، صد تن یا بیشتر از اولاد فاطمه نابود شده اند؛ اما مهتر و پیشوای ایشان هنوز هست! گفتم: او کیست، یا امیر المؤمنین؟! گفت: جعفر بن محمد، بزرگ و سرکرده ی رافضیان! گفتم: یا امیر المؤمنین، او مردی است که با سرگرم شدن به عبادت، از خلافت و حکومت جویی باز مانده است. گفت: می دانم تو به او و به امامتش عقیده داری؛ اما قدرت پدر و مادر نمی شناسد!(83) من با خود عهد بسته ام که امروز را به شب نرسانم تا آن که از او آسوده شوم.
آن گاه شمشیر زنی خواست و بدو گفت: من ابو عبدالله را احضار می کنم و با او گرم سخن می شوم. هرگاه کلاهم را از سر برداشتم، علامت آن است که باید او را گردن بزنی.
آن گاه به احضار امام صادق علیه السلام فرمان داد. همان ساعت فرمان اجرا شد. من خود را به صحن کاخ رساندم. دیدم لب های حضرتش به حرکت است؛ اما ندانستم چه خواند؛ تنها دیدم که کاخ مانند کشتی به لرزه آمده است و دیدم ابو جعفر منصور، چونان بنده ای در برابر مولایش، در کنار آن حضرت راه می رود؛ پا برهنه و سر برهنه؛ گاهی زرد می شود و گاه سرخ. او امام علیه السلام را به جای خویش روی تخت نشاند و مانند برده ای در برابر حضرتش زانو زد. آن گاه پرسید: فرزند پیامبر! چه شد که در این وقت روز تشریف آوردید؟
فرمود: دعوتم کردی؛ آمدم. گفت: من شما را نخواندم؛ خطا از پیک بود. سپس گفت: خواسته ی خویش بفرمایید؛ ای زاده ی رسول خدا. فرمود: می خواهم که (از این پس) مرا بی ضرورت نخوانی. گفت: چنین خواهد بود.
امام علیه السلام مراجعت فرمود. منصور خوابید و تا نیمه شب بیدار نشد. وقتی برخاست، من بالای سرش نشسته بودم. گفت: محمد، نرو تا نماز را قضا کنم و چیزی به تو بگویم. گفتم: به چشم، ای امیر مؤمنان، وقتی نمازش را قضا کرد، گفتم: بدان وقتی من مولایت، ابو عبدالله، را آوردم و آن نیت بد را در مورد او تصمیم گرفتم، دیدم ماری سخت بزرگ، دم خویش گرد همه ی کاخ و سرایم گرفته است و لب بالا را بر بالاترین و لب پایین را به زیر پایین ترین نقطه ی آن قرار داده است و به زبان رسا و آشکار و گویا می گوید: منصور! خداوند مرا این جا فرستاده و فرمان داده است که اگر مویی از سر بنده ی شایسته ی راستین او کاسته شود، تو و همه ی کاخ را فرو بلعم! عقل از سرم پرید و اندامم به لرزه افتاد و دندان هایم به هم خورد.
گفتم: شگفت نیست؛ ابو عبدالله علیه السلام وارث علم پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم است و پدرش امیر مؤمنان علیه السلام. نام ها و دعاهایی دارد که اگر بر شب تیره بخواند، روشن می شود و اگر بر روز روشن، تاریک.
محمد بن عبدالله گوید: بعد از رفتن آن حضرت، از منصور اجازه گرفتم تا به زیارت امام صادق علیه السلام بروم. بی آن که مخالفتی کند، رخصت داد. بر امام علیه السلام وارد شدم و چنین عرضه داشتم: مولایم، به حق جدتان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم دعاییی را که آن روز به هنگام وارد شدن نزد منصور، خواندید به من بیاموزید. فرمود: باشد. آن گاه حضرتش آن را بر من خواند (و من نوشتم).
پس از آن فرمود: این حرز مهم و دعای پر ارزشی است. هر که صبحگاهان آن را بخواند، تا شامگاه در پناه خدا خواهد بود و هر کس شب هنگام بخواندش، تا صبح در امان خداوند است. این دعا را پدرم و شکافنده ی دانش گذشتگان و آیندگان، از پدرش، سرور پرستشگران و آن حضرت از پدرش، سرور شهیدان و آن حضرت از برادرش، سرور گزیدگان و آن حضرت از پدرش، سرور جانشینان و آن حضرت از رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نقل فرمودند؛ به نقل از کتاب بلند پایه ی خداوند که باطل را از پس و پیش آن راه نیست و فرو فرستاده ای است از استواری ستوده. دعا این است:
بسم الله الرحمان الرحیم، الحمد لله الذی هدانی للاسلام، و اکرمنی بالایمان، و عرفنی الحق الذی عنه یؤفکون، و النبأ العظیم الذی هم فیه مختلفون و سبحان الله الذی رفع السماء بغیر عمد ترونها، و أنشأ جنات الماوی بلا امد تلقونها، لا اله الا الله، السابغ النعمه، الدافع النقمه، الواسع الرحمه، والله أکبر، ذو السلطان المنیع و الانشاء البدیع و الشان الرفیع و لحساب السریع.
اللهم صل علی محمد عبدک و رسولک و نبیک و أمنیک و شهیدک، التقی النقی البشیر النذیر السراج المنیر، و آله الطیبین الأخیار.
ما شاء الله تقرباً الی الله، ما شاء الله توجهاً الی الله، ما شاء الله تلطفاً بالله، ما شاء الله ما یکن من نعمه فمن الله، ما شاء الله لا یصرف السوء الا الله، ما شاء الله لا یسوق الخیر الا الله، ما شاء الله لا قوه الا بالله.
اعیذ نفسی و شعری و بشری، و أهلی و مالی و ولدی و ذریتی، و دینی و دنیای، و ما رزقنی ربی، و ما أغلقت علیه ابوابی، و احاطت به جدرانی، و ما أتقلب فیه من نعمه و احسانه و جمیع اخوانی و اقربانی و قراباتی من المومنین و المومنات، بالله العظیم و باسمائه التامه العامه الکامله الشافیه الفاضله المبارکه المنیفه المتعالیه الزاکیه الشریفه الکریمه الطاهره العظیمه المخزونه المکنونه، التی لا یجاوزهن بر و لا فاجر، و بأم الکتاب و فاتحته و خاتمته و ما بینهما، من سوره شریفه و آیه محکمه، و شفاء و رحمه و عوذه و برکه، و بالتوراه و الانجیل و الزبور و الفرقان، و بصحف ابراهیم و موسی.
و بکل کتاب أنزله الله، و بکل رسول أرسله الله، و بکل حجه أقامها الله، و بکل برهان اظهره الله، و بکل الاء الله و عزه الله و عظمه الله و قدره الله و سلطان الله، و جلال الله و منع الله و من الله و عفو الله و حلم الله، و حکمه الله و غفران الله و ملائکه الله و کتب الله و رسل الله و انبیاء الله، و محمد رسول الله و أهل بیت رسول الله صلی الله علیه و علیهم أجمعین من غضب الله و سخط الله و نکال الله و عقاب الله، و أخذ الله و بطشه و اجتیاحه و اجتثاثه و اصطلامه و تدمیره و سطواته و نقمته و جمیع مثلاته، و من اعراضه و صدوده و تنکیله و توکیله و خذلانه و دمدمته و تخلیته، و من الکفر و النفاق و الشک و الشرک و الحیره فی دین الله، و من شر یوم النشور و الحشر و الموقف و الحساب، و من شر کتاب قد سبق، و من زوال النعمه و تحویل العافیه و حلول النقمه و موجبات الهلکه، و من مواقف الخزی و الفضیحه فی الدنیا و الاخره.
و أعوذ بالله العظیم من هوی مرد و قرین مله و صاحب مسه و جاری موذ، و غنی مطغ و فقر منس، و قلب لا یخشع و صلاه لا ترفع و دعاء لا یسمع، و عین لا تدمع و نفس لا تقنع و بطن لا یشبع، و عمل لا ینفع، و استغاثه لا تجاب، و غفله و تقریط یوجبان الحسره و الندامه، و من الریاء و السمعه و الشک و العمی فی دین الله، و من نصب و اجتهاد یوجبان العذاب، و من مرد الی النار، و من ضلع الدین و غلبه الرجال، و سوء المنظر فی الدین و النفس و الاهل و المال و الولد و الاخوان، و عند معاینه ملک الموت.
و أعوذ بالله العظیم من الغرق و الحرق و الشرق و السرق، و الهدم و الخسف و المسخ، و الحجاره و الصیحه و الزلازل، و الفتن و العین و الصواعق و البرد و القود و القرد، و الجنون و الجذام و البرص، و اکل السبع و میته السوء و جمیع انواع البلایا فی الدنیا و الاخره.
و أعوذ بالله العظیم من شر السامه و الهامه و اللامه و الخاصه و العامه و الحامه، و من شر احداث النهار و من شر طوارق اللیل الا طارقاً یطرق بخیر یا رحمان، و من درک الشقاء و سوء القضاء و جهد البلاء و شماته الاعداء و تتابع العناء و الفقر الی الأکفاء و سوء الممات و المحیاء و سوء المنقلب.
و أعوذ بالله العظیم من شر ابلیس و جنوده و أعونه و أتباعه و أشیاعه، و من شر الجن و الانس، و من شر الشیطان و من شر السلطان، و من شر کل ذی شر، و من شر ما اخاف و احذر، و من شر فسقه العرب و العجم، و من شر فسقه الجن و الانس، و من شر ما فی النور و الظلم، و من شر ما هجم أو دهم أو ألم، و من شر کل سقم و هم و غم و آفه و ندم، و من شر ما فی اللیل و النهار و البر و البحار، و من شر الفساق و الدعار و الفجار و الکفار و الحساد و السحار و الجبابره و الأشرار، و من شر ما ینزل من السماء و ما یعرج فیها، و من شر ما یلج فی الأرض و ما یخرج منها، و من شر کل دابه ربی آخذ بناصیتها ان ربی علی صراط مستقیم.
و أعوذ بالله العظیم من شر ما استعاذ منه الملائکه المقربون و الانبیاء المرسلون و الشهداء و عبادک الصالحون، و محمد و علی و فاطمه و الحسن و الحسین و الائمه المهدیون و الاوصیاء و الحجج المطهرون علیهم السلام و رحمه الله و برکاته.
و أسألک ان تعطینی من خیر ما سألوکه، و أن تعیذنی من شر ما استعاذوا بک منه، و أسألک من الخیر کله عاجله و آجله، ما علمت و مالم أعلم منه، و أعوذ بک من الشر کله عاجله و آجله ما علمت منه و مالم أعلم، و أعوذ بک من همزات الشیاطین، و أعوذ بک رب ان یحضرون.
اللهم من أرادنی فی یومی هذا و فیما بعده من الأیام من جمیع خلقک کلهم من الجن و الانس، قریب او بعید، ضعیف او شدید، بشر أو مکروه أو مساءه، بید أو بلسان أو بقلب، فاحرج صدره و ألجم فاه و أفحم لسانه و اسدد سمعه و أقمح بصره و ارعب قلبه و اشغله بنفسه و امته بغیظه، و اکفناه بما شئت و کیف شئت و انی شئت، بحولک و قوتک انک علی کل شی ء قدیر.
اللهم اکفنی شر من نصب لی حده و اکفنی مکر المکره، و اعنی علی ذلک بالسکینه و الوقار، و البسنی درعک الحصینه و أحینی ما أحییتنی فی سترک الواقی، و اصلح حالی کله.
اصبحت فی جوار الله ممتنعاً و بعزه الله التی لا ترام محتجباً و بسلطان الله المنیع معتصماً متمسکاً و بأسماء الله الحسنی کلها عائذاً.
أصبحت فی حمی الله الذی لایستباح، و فی ذمه الله التی لاتخفر، و فی حبل الله الذی لا یجذم، و فی جوار الله الذی لا یستضام، و فی منع الله الذی لا یدرک، و فی سترالله الذی لا یهتک، و فی عون الله الذی لا یخذل.
اللهم اعطف علینا قلوب عبادک و اماءک و اولیاءک، برأفه منک و رحمه انک أرحم الراحمین، حسبی الله و کفی، سمع الله لمن دعا، لیس وراء الله منتهی و لا دون الله ملجاً، من اعتصم بالله نجا، کتب الله لأغلبن انا و رسلی ان الله قوی عزیز، فالله خیر حافظاً و هو أرحم الراحمین، و ما توفیقی الا بالله علیه توکلت و الیه أنیب.
فان تولوا فقل: حسبی الله لا اله الا هو، علیه توکلت و هو رب العرش العظیم.
شهد الله أنه لا اله الا هو و الملائکه و اولوا العلم قائماً بالقسط لا اله الا هو العزیز الحکیم. ان الدین عند الله الاسلام و أنا علی ذلک من الشاهدین، تحصنت بالله العظیم و استعصمت بالحی الذی لایموت، و رمیت کل عدولنا لا حول و لا قوه الا بالله العلی العظیم، و صلی الله علی سیدنا محمد و آله الطیبین الطاهرین.