دعای کسب خیر و موفقیت در زندگی

حسبی الرب من المربوبین، حسبی الخالق من المخلوقین، حسبی من لم یزل حسبی، حسبی الله (الذی)(3822) لا اله الا هو علیه توکلت و هو رب العرش العظیم، حسبی الذی لم یزل حسبی، حسبی حسبی حسبی الله و نعم الوکیل.
اللهم احرسنی بعینک التی لاتنام و اکنفنی برکنک الذی لا یرام، و احفظنی بعزک و اکفنی شره بقدرتک، و من علی بنصرک و الا هلکت و أنت ربی.
اللهم انک أجل و أجبر(3833) مما اخاف و احذر. اللهم انی ادرا بک فی نحره و أعوذ بک من شره و استعینک علیه و أستکفیک ایاه، یا کافی موسی فرعون و محمد صلی الله علیه و آله الاحزاب، الذین قال لهم الناس: ان الناس قد جمعوا لکم فاخشوهم فزادهم ایماناً و قالوا: حسبنا الله و نعم الوکیل، اولئک الذین طبع الله علی قلوبهم و سمعهم و ابصارهم و اولئک هم الغافلون، لاجرم انهم فی الاخره هم الاخسرون، و جعلنا من بین ایدیهم سداً و من خلفهم سداً فاغشیناهم فهم لایبصرون.
بعد از این دعا، این افزوده را یافتم:
تعویذ حضرت صادق علیه السلام هنگام دعوت منصور از آن حضرت، به روایت ربیع.
بالله استفتح و بالله استنجح، و برسوله صلی الله علیه و آله أتوسل، و بامیر المومنین صلی الله علیه أتشفع، و بالحسن و الحسین صلی الله علیهما أتقرب.
اللهم لین لی صعوبته و سهل لی حزونته، و وجه سمعه و بصره و جمیع جوارحه الی بالرأفه و الرحمه، و اذهب عنهی غیظه و بأسه و مکره و جنوده و احزابه، و انصرنی علیه بحق کل ملک ساح فی ریاض قدسک و فضاء نورک و شرب من حیوان ماءک، و انقذنی بنصرک العام المحیط.
جبرئیل عین یمینی و میکائیل عن یساری و محمد صلی الله علیه و آله امامی، والله ولی و حافظی و ناصری و أمانی، فان حزب الله هم الغالبون، استترت و احتجبت و امتنعت و تعززت بکلمه الله الوحدانیه الازلیه الالهیه التی من امتنع بها کان محفوظاً، ان ولی الله الذی نزل الکتاب و هو یتولی الصالحین.
ربیع گوید: این تعویذ را روی تکه پوستی نوشتم و در دسته ی شمشیرم قرار دادم. به خدا، پس از آن هرگز از منصور نهراسیدم.
در کتابی قدیمی – که مادر ناصر (سی و چهارمین خلیفه ی) عباسی آن را وقف کرده بود و با داستان رخ داد حره آغاز می شد – دیدم که به سند از امام صادق علیه السلام نقل می کرد: هنگام وارد شدن به منصور – که قصد جان من داشت – سوره ی قدر را خواندم. خداوند از این کار او جلو گرفت. وقتی امام علیه السلام هنگام نگریستن، بدو آن را خواند، او بر نخاست مگر با گشاده رویی. از حضرتش پرسیدند: به که پناه بردید؟ فرمود: به خدا و به سوره ی قدر و سپس خواندم:
یا الله یا الله – (هفت بار) – انی اتشفع الیک بمحمد صلی الله علیه و آله أن تغلبه لی.(384)
هر که این سان گرفتار شود، چونان من کند. اگر ما آن را نخوانیم و شیعیان خویش را به خواندن آن فرمان ندهیم، مردم ایشان را در خواهند ربود؛ اما به خدا سوگند، این سوره پناه ایشان است.